Όχι όμως σήμερα. Άνοιξα τα παράθυρα και κοίταξα έξω. Ο ουρανός έδειχνε οτι μια εκπληκτική ημέρα θα ακολουθούσε. Η ματιά μου έπεσε πάνω στη μηχανή που είχα παρκαρισμένη απ'έξω. Καιρός για βόλτα!
Φτιάχνω καφέ και ανοίγω τον υπολογιστή. Μια γρήγορη ματιά στον καιρό και η πρόβλεψή μου επαληθεύεται. Μετά από 15 λεπτά ήμουν έξω, κοιτάζοντας το χάρτη για να αποφασίσω προς τα πού θα πάω.
Το μάτι μου έπεσε πάνω στη Αράχωβα. "Γιατί όχι;" σκεφτηκα και έβαλα μπροστά...
(Οδικός χλιομετρητής: 47148)
Αρχικά ξεκίνώ στην εθνική. Δε μου αρέσει και πολύ. Ποτέ δε μου άρεσε να είμαι με τη μηχανή στην εθνική. Με κάνει να βαριέμαι. Ευτυχώς, η έξοδος είναι 45 χιλιόμετρα μετά. Προς Λειβαδιά αρχικά, προς Αράχωβα στη συνέχεια. Ο δρόμος γίνεται όλο και πιο "στριφτερός" και ανηφορικός. Αισθάνομαι λίγο σφιγμένος στις πρώτες κλειστές στροφές. Έχω καιρό να οδηγήσω τη μηχανή και μετά το πέσιμο που είχα το καλοκαίρι μου έχουν μείνει κάτι φοβίες.. Στροφή με τη στροφή βέβαια τα πράγματα φτιάχνουν. Εξάλλου, δε βιάζομαι. Είναι νωρίς ακόμα και ο δρόμος απλώνεται.
Φτάνω στην Αράχωβα. Πάρα πολύς κόσμος και αυτοκίνητα! Ένας μικρός χαμός. Παρκάρω με δυσκολία και κάθομαι στην πλατεία να πίω ένα καφέ κάτω από έναν εκπληκτικό ήλιο. Αλλά δεν μπορώ να χαλαρώσω. Κάτι ο καφές που είναι χάλια (ποτέ δεν κατάλαβα γιατί τον ελληνικό τον κάνουν με τον ίδιο τρόπο που κάνουν το...αφρόγαλα!), κάτι η κίνηση και οι κόρνες, κάτι τα 2 λεωφορεία με τους ηλικιωμένους εκδρομείς που κατέλαβαν όλη την πλατεία... Ανοίγω πάλι το χάρτη. Πληρώνω και φεύγω. Πορεία προς Δελφούς. Όμορφες, κλειστές και κατηφορικές στροφές. Κάνω μια στάση και βγάλω μια φωτογραφία την Αράχωβα πίσω μου.
Περνάω και τους Δελφούς. Δεν θα σταματήσω, όχι σήμερα τουλάχιστον. Συνεχίζω την κατηφόρα όσπου στο βάθος φαίνεται το Γαλαξίδι. Στάση και πάλι. Ώρα για βίντεο και μια ματιά τριγύρω...
Ο δρόμος συνεχίζει βόρεια προς Άμφισα. Δεν έχω ξαναπεράσει από εδώ. Πίστευα οτι θα ήταν μεγαλύτερη σαν πόλη. Ακόμη πιο βόρεια, προς Γραβιά. Μακάρι να μπορούσα να περιγράψω την ομορφιά αυτής της διαδρομής. Αν δεν έχετε πάει προς τα εκεί σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Είτε με μηχανή, είτε με αυτοκίνητο. Ικανοποιητική άσφαλτος, ωραίες στροφές, λίγη κίνηση και φύση. Υπέροχη, φθινοπωρινή φύση. Θα ξαναγυρίσω εδώ, με μια κάμερα ελπίζω...
Φτάνω στον Μπράλο. "Κλασική" μοτοσυκλετιστική διαδρομή με ωραίες στροφές. Θέλει λίγη προσοχή βέβαια γιατί και οι αυτοκινητιστές έχουν το ίδιο πράγμα στο μυαλό τους! Σήμερα όμως η κίνηση είναι ελάχιστη και οι στροφές έρχονται με όλο και μεγαλύτερη ταχύτητα και κλίση. Εντάξει, δεν είναι και ο ικανότερος αναβάτης. Η μηχανή έχει και άλλα περιθώρια. Αλλά προς το παρόν αυτό μου φτάνει. Δεν είναι αγώνας, είναι βόλτα και μάλιστα μετά από πολύ καιρό.
Οι στροφές τελείωσαν. Μπροστά πάλι η εθνική. Πάω αρχικά προς Λαμία και μπαίνω μέσα. Πολύς κόσμος έξω, σαν να είναι γιορτή. Αλλά δεν είναι αυτό που θέλω σήμερα. Σήμερα θέλω να οι στιγμές να είναι για μένα. Φεύγω.
Στάση για βενζίνη. Ανοίγω το χάρτη. Η ώρα είναι 2 και μένουν περίπου 3 ώρες με φως. Σιγά σιγά πρέπει να παώ πίσω. Αλλά από πού; Θα το βρω στο δρόμο. Εθνική ή Μπράλος και πάλι; Η έξοδος πλησιάζει. Όσο το μυαλό όμως σκέφτεται οι κινήσεις γίνονται αντανακλαστικά: φρένο, πίεση στο δεξί γκριπ, σταθερό γκάζι και η μηχανή πλαγιάζει δεξιά ακολουθώντας (ξανά) το δρόμο προς Μπράλο. Η διαδρομή επαναλαμβάνεται, αυτή τη φορά πίο γρήγορα, με περισσότερη αυτοπεποίθηση. Από το αντίθετο ρεύμα κατηφορίζουν άλλες δύο μηχανές. Χαιρετιόμαστε. "Κι άλλοι έχουν μια υπέροχη μέρα" σκέφτομαι..
Φτάνοντας στο Μπράλο κάνω αριστερά προς Αμφίκλεια. Δεν θα γυρίσω από τον ίδιο δρόμο. Από εδώ έχει περισσότερες ευθείες και χαλαρό οδήγημα. Και πάλι, η λιγοστή κίνηση κάνει τη διαδρομή πολύ ευχάριστη, ομαλή. Μπαίνω στην Χαιρώνεια. Στάση για φωτογραφία..
Οι σκιές μεγαλώνουν. Ο ήλιος πέφτει σιγά σιγά. Τα τελευταία χιλιόμετρα γίνονται όπως τα πρώτα, στη εθνική. Μετά από λίγο αυτή η βόλτα τελείωνει. Μαζί της και το φως. Και είναι κρίμα η νύχτα που θ' ακολουθήσει να μην είναι αντάξια αυτής της μοναδικής φθινοπωρινής ημέρας...
(Οδικός χιλιομετρητής:47543)
