Δεν μπορώ να βλέπω άλλο τις ειδήσεις. Έκλεισα την τηλεόραση. Φωτιά παντού. Καίγεται η μισή Πελοπόννησος, μπορεί και παραπάνω. Υπολογίζονται 20 νεκροί ως τώρα, ίσως και περισσότεροι..
Το θέατρο του παραλόγου στα τηλεοπτικά παράθυρα. Να μιλάνε ταυτόχρονα δημοσιογράφοι, βουλευτές, πυροσβέστες... Και το τραγικότερο. Να ακούς τηλεφωνήματα από ανθρώπους εγκλωβισμένους να ζητάνε βοήθεια! Από την τηλεόραση! Γιατί δεν βρίσκουν κανέναν άλλο στο τηλέφωνο... Και η φωτιά να έρχεται προς αυτούς...
Το κακό απόγινε.. Δεν ξέρω πώς να νοιώσω. Κάπου θέλω να ξεσπάσω αλλά πού; Κάτι πρέπει να φταίει αλλά τί; Έλλειψη μέσων; Συντονισμού; Το κακό μας το κεφάλι φταίει; Δεν ξέρω..
Δεν λέω οτι είναι δυνατόν να μην καεί ούτε ένα στρέμα δάσους σε κάθε φωτιά, είναι αστείο να το περιμένει κανείς αυτό. Αλλά 20 άνθρωποι; Και πόσοι άλλοι αγνοούμενοι;
Για όλα είμαστε έτοιμοι στα λόγια.. Και όλο χάος επικρατεί σ'αυτή τη χώρα. Από τότε που θυμάμαι. Ο καθένας για την πάρτη του και την προσωπική του προβολή...
Ο Θεός να βάλει το χέρι του. Έστω το ένα. Γιατί μπορεί οι άνθρωποι να έχουν δύο αλλά είναι απασχολημένα να μουντζώνονται και να βγάζουν τα μάτια ο ένας του άλλου...
3 σχόλια:
Τόσο μικρή χώρα, τόσο μεγάλη ανοργανωσιά... Όλη η Ελλάδα καίγεται. 50 έφτασαν σήμερα οι νεκροί. Κρίμα. Μια απέραντη θλίψη...
Μια πίκρα είν' αμίλητη...
Ο επίλογος είναι όλα τα λεφτά. Τώρα που είπα λεφτά, θυμήθηκα ένα φίλο που όταν αναφέρεται σε πολιτικούς μου λέει πάντα: "αυτοί οι άνθρωποι έχουν λεφτά (και όχι λεπτά) αισθήματα!".
Καλημέρα...
Δημοσίευση σχολίου