Άνω Μακεδονία, Κάτω Μακεδονία, Πέρα Μακεδονία, Δώθε Μακεδονία.. και άλλες τέτοιες πολλές "παραλλαγές" του ίδιου θέματος "κυκλοφορούν" ανάμεσά μας τον τελευταίο καιρό. Και πιό είναι το θέμα; Μα, φυσικά, η οριστικοποίηση του ονόματος των Σκοπίων μέσω της πρότασης Νίμιτς προς τις κυβερνήσεις της Ελλάδας και των Σκοπίων.
Και βέβαια το θέμα αυτό δεν είναι καθόλου αστείο. Κάθε άλλο μάλιστα. Είναι κάτι που πρέπει να το πάρουμε, ως Έλληνες, πολύ στα σοβαρά. Γιατί, η απόφαση που θα παρθεί έχει τη δυναμική να μας φέρει, ως χώρα και ως άτομα, σε πολύ δύσκολη θέση. Και ιστορικά και ηθικά.
Και αυτό για τον εξής απλό λόγο. Έστω οτι η γειτονική χώρα τελικά προσφωνείται με ένα όνομα που σαν συνθετικό του περιέχει τον όρο "Μακεδονία". Είναι δυνατόν, να είμαι κάτοικος αυτής της χώρας, να λέγομαι πλεόν επίσημα "Άνω μακεδόνας", "Νέομακεδόνας" ή όπως αλλιώς προκύψει και να είμαι ευχαριστημένος μόνο από αυτήν την "γεωγραφική" αναγνώριση; Για το λόγο αυτό και μόνο τραβάει αυτή η ιστορία τόσα χρόνια; Είναι δυνατόν να μη ζητήσω και κομμάτι(α) από την ιστορία; Ούτως η άλλως, η γενιά που τώρα κυβερνά τα Σκόπια έχει μεγαλώσει με βιβλία ιστορίας που θέλουν τον Μέγα Αλέξανδρο να έχει σκοπιανική καταγωγή. Πώς αυτοί οι άνθρωποι να αρκεστούν μόνο στο όνομα; Προσωπικά, αν ήμουν στη θέση τους δεν θα μου αρκούσε μόνο αυτό. Και γιατί άλλωστε; Και τότε ποιός θα τρέχει να τα μαζέψει. Και πώς;..
Υπάρχει όμως και μια άλλη πτυχή στο παραπάνω ζήτημα. Και αυτή είναι η τάση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής να μην λύνει προβλήματα αλλά να κουκουλώνει, να παρατείνει ή να μεταθέτει αυτά για όταν δεν υπάρχει περιθώριο. Τότε που θα πρέπει να συμβιβαστούμε, τότε που οι άλλοι θα είναι καλύτερα προετοιμασμένοι, τότε που δεν θα έχουμε ή θα έχει η άλλη πλευρά καλύτερη υποστήριξη..
Τότε που θα προσμένουμε από τους φίλους μας... Μα καλά, υπάρχει πραγματικά άνθρωπος που πιστεύει οτι στην πολιτική, και μάλιστα στην εξωτερική πολιτική, υπάρχουν φιλίες; Και αν υπήρχε, το πιστεύει αυτό ακόμα; Ως πότε η αντίληψή μας περί εξωτερικής πολιτικής θα βασίζεται σε εχθρούς και φίλους; Ό,τι κάνουμε, μόνοι μας κατ' αρχήν πρέπει να το κάνουμε. Αν πείσουμε και κάποιους ακόμα στην πορεία έχει καλώς. Αλλά την πορεία και τη συζήτηση για τα δικά μας θέματα πρέπει να την ξεκινάμε εμείς και όχι άλλοι.
Πρέπει να μας απασχολεί τι γίνεται γύρω μας. Όλους μας ατομικά. Και στη "γειτονιά" μας αλλά και πέρα από αυτήν. Ο κόσμος όλος αλληεπιδρά μεταξύ του. ΚΑΝΕΙΣ δεν είναι αυτόνομος. Πόσο μάλλον η δεδομένων δυνατοτήτων Ελλάδα. Αλλά αυτό δε σημαίνει οτι πρέπει να δεχόμαστε ό,τι μας παρουσιάζουν. Οτι πρέπει να ξεχνάμε μόνο και μόνο επειδή δεν αποτελεί πρωτοσέλιδο. Οτι πρέπει να κουκουλώνουμε γιατί δεν μας συμφέρει. Γιατί ό,τι δεν προσέχουμε, εκούσια ή (ακόμα χειρότερα) ακούσια, θα μας χτυπήσει αργά η γρήγορα την πόρτα σαν τετελεσμένο ή, στην καλύτερη περίπτωση, πιο εκβιαστικό από την προηγούμενη φορά... Και μετά κανένα δημοψήφισμα και κανένα συλλαλητήριο, όσο δίκιο κι αν έχει, δεν θα έχει καμία απολύτως σημασία. Γιατί στον υπόλοιπο κόσμο θα ισχύουν αυτά που αποφασίστηκαν ερήμην μας..
Υ.Γ. περι εξωτερικής πολιτικής: Όποιος πιστεύει οτι η πολιτική γίνεται πολύ διαφορετικά απ' ότι παρουσιάζεται στην ταινία "Charlie Wilson's War" μάλλον, κατά τη γνώμη μου, είναι ρομαντικός. Πράγμα το οποίο δεν είναι καθόλου κακό. Δε σημαίνει όμως οτι είναι και πραγματικότητα..
10 σχόλια:
Το ζήτημα αυτό είναι πολύ παλιό, καθόλου απλό και έχει τις ρίζες του στο 19ο αιώνα και στις προσπάθειες για κατανομή των εδαφών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Είναι το εθνικό μας αγκάθι. Φτάσαμε στο... όνομα, στις μέρες μας.
Νομίζω οτι το καλύτερο το είπε χθές ο Λαζόπουλoς: αν πρόκειται για "γεωγραφικό προσδιορισμό" γιατί δε λέμε...."κάτω, πολύ κάτω ..Σουηδία"
Κάπως έτσι.....
@lemonita
Η κατανομή των εδαφών στα Βαλκάνια έχει περάσει από πολλά στάδια και απ' ότι φαίνεται δε λέει να τελειώσει.. Τουλάχιστον να δείχναμε μια κάποια αποφασιστικότητα, μια αδιαλλαξία στο κάτω κάτω, γιατί όλοι οι άλλοι το κάνουν; Μήπως έχουμε κερδίσει τίποτε ως τώρα; Όσο για το όνομα, άλλο ένα μεγάλο αγκάθι θα προστεθεί στη συλλογή μας ως κράτος. Με το Λαζόπουλο, αν και δεν τον παρακολούθησα, όπως φαίνεται και στο κείμενό μου συμφωνούμε απόλυτα..
..όλοι οι πολιτικοί μας ειναι αναξιοι! Εδω και χρονια το θεμα μετατίθεται..στους επόμενους!..
@roadartist
Δεν μπορώ να απαξιώσω τους πολιτικούς, τουλάχιστον όχι όλους, για τον απλούστατο λόγο οτι έτσι θα απαξίωνα και όλους εμάς που τους ψηφίζουμε!!!
Όσο για τα προβλήματα που μετατίθενται.. Όλα καταλήγουν σε δυο λέξεις: "Πολιτικό Κόστος"...
Καμιά φορά σκέφτομαι αν προτιμώ να ακούω μια αλήθεια για την χώρα μου και την κατάστασή της που να είναι άσχημη ή να με στενοχωρεί παρά να ακούω "όλα καλά" εώ τα προβλήματα συνεχίζονται.. Αλλά εδώ που φτάσαμε, ακόμη και αλήθεια να μας λέγαν οι πολιτικοί δεν ξέρω αν θα τους πιστεύαμε..!!
Η πολιτική του κουκουλώματος φοριέται πολύ τα τελευταία χρόνια... Πολιτικό κόστος, αυτό ακριβώς είναι...
Μια ζεστή καλησπέρα!
Έχεις απόλυτο δίκιο το θέμα δεν είναι μόνο η ονομασία είναι ιστορικό , εθνικό και γεωγραφικό !
Αν τώρα δεν επιμείνουμε να τα διασφαλίσουμε όλα αυτά …στο μέλλον θα έχουμε χειρότερα προβλήματα μπροστά μας!
@tulipa nera
Δυστυχώς φοριέται πολύ και όχι μόνο πρόσφατα.. Το "παραλάβαμε χάος" τί πιστεύεις οτι σημαίνει; Πολλά κουκουλώματα!!
@trelofantasmeni
Είναι ήδη μπροστά μας. Οι γείτονες έχουν καθιερώσει τον όρο "Μακεδονία" σε όλο σχεδόν τον κόσμο εκτός από την Ελλάδα. Μια βόλτα στο internet θα σε πείσει φαντάζομαι.. Όχι οτι αυτό βέβαια δεν μπορεί να αλλάξει αλλά γιατί να γίνει εξαρχής;!;! Τα΄πράγματα πάντως έχουν προχωρήσει πολύ και πρέπει να δωθεί ένα τέλος, τώρα αν είναι δυνατόν.
Ζούμε σε μια χώρα που επιλέγει να προσκυνά την ιστορία της, αφού αδυνατεί να σχεδιάσει το μέλλον της μακροπρόθεσμα. Αλλά ακόμα κι αυτό το παρελθόν της, το προβάλλει όπως ακριβώς της αρέσει. Υπέρ της. Πάντα. Δεν θα αναφερθώ στις θηριωδίες που διέπραξαν οι όχι και τόσο αρχαίοι ημών πρόγονοι στην μικρασιατική εκστρατεία... θα μείνω στα των Σκοπίων και θα σας παραπέμψω στον Βασικό Μέτοχο
(vasikosmetoxos.blogspot.com/2008/03/blog-post.html), για εξαιρετικά διαφωτιστική ενημέρωση πάνω στο θέμα.
Καλησπέρες.
@ άποψη
Καταρχήν, συγνώμη που δεν απάντησα νωρίτερα καθότι εργασιακοί λόγοι με κράτησαν μακριά από το "πληκρολόγιο", και σε ευχαριστώ για την επίσκεψη και τη συμμετοχή σου!!!
Επί του θέματος:
Θα συμφωνήσω με τη θέση σου, το οτι είμαστε δηλαδή μια χώρα που ζει σε υπερβολικό, ίσως, βαθμό από τη ιστορία της. Αναλωνόμαστε πάρα πολύ στο να δείχνουμε και να προβάλλουμε το ποιοί υπήρξαμε και όχι το ποιοί είμαστε και τί μπορούμε να κάνουμε.
Ακόμα, σαφώς δεν είμασταν τα καλύτερα "παιδιά" της ιστορίας! Οι άνθρωποι διαμέσου των χρόνων πάντα άνθρωποι υπήρξανε και πάντα είχανε καλές και μαύρες στιγμές. Δεν είμασταν πάντος και οι χειρότεροι! Όπως και οι πρακτικές της πολιτικής και του πολέμου (αλλά και πολλά άλλα) έχουν σαφέστατα αλλάξει όσο προχωράμε στο σήμερα και στο αύριο.
Διάβασα το post στο οποίο παραπέμπεις. Με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Και στο τέλος ειδικά υποννοεί αυτό που ήθελα (αλλά μαλλον δεν το έκανα) να φανεί μέσα από το δικό μου post. Από τη διεθνή πρακτική, και ιδιαίτερα στο χώρο των Βαλκανίων τις τελευταίες δεκαετίες, φαίνεται οτι ο σύγχρονος "Δούρειος Ίππος" για τη δημιουργία εντάσεων, διεκδικήσεων και πολέμων είναι τα αλυτρωτκά αισθήματα και η προβολή μειονοτικών θεμάτων. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο, κατά τη δική μου άποψη πάντα, ζήτημα στην όλη υπόθεση. Όταν θα πέσει η αυλαία να έχουν ξεκαθαριστεί με όσο σαφέστερο τρόπο γίνεται τα παραπάνω θέματα. Σε αντίθετη περίπτωση θα μας συντροφέυει για πολύ καιρό ακόμα..
Δημοσίευση σχολίου