Ακούσματα..

Παίρνω τη μουσική και τα τραγούδια που ακούω αρκετά σοβαρά θα έλεγα. Γενικώς δεν "συγκλονίζομαι" με τα ελαφρά άσματα της εποχής (ξένα ή ελληνικά) που θέμα τους έχουν τα ίδια και τα ίδια. Δεν σημαίνει οτι δεν τα ακούω. Τα πάντα έχουν την ώρα, το χώρο και την παρέα τους. Αλλά, πώς να το κάνουμε,ο κανόνας γενικά είναι πως άλλο σουξέ και άλλο τραγούδι...

Ομοίως δεν φανατίζομαι με ένα συγκεκριμένο τραγουδιστή ή τραγουδίστρια επειδή είναι της μόδας ή επειδή είναι ωραία ή επειδή "κουνιέται" καλά..

Τραγούδι δεν είναι η εμφάνιση του τραγουδιστή, ούτε το βιντεοκλίπ του.

Τραγούδι, για μένα, είναι η μουσική, οι στίχοι, το πώς αυτά "παντρεύονται" μέσω της φωνής και περνάνε μέσα μας. Γιατί εκεί περνάει ένα ΤΡΑΓΟΥΔΙ. Που θα μας κάνει να σκεφτούμε, να ονειρευτούμε, να συγκινηθούμε, να γελάσουμε, να το θυμόμαστε. Όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Φυσικά και κανένα είδος μουσικής δεν πρέπει να μείνει απ' έξω. Οι προσωπικές προτιμήσεις του καθενός είναι απόλυτα σεβαστές. Όπως και δεν πρέπει να αποκλείσουμε και κανένα τραγουδιστή ή συνθέτη. Το αντίθετο. Θα πρέπει να είμαστε ανοιχτοί σε νέες ιδέες και ακούσματα. Ποτέ δεν ξέρεις πού θα βρεις κάτι που θα σε τραβήξει. Από την πίστα ενός "σκυλάδικου" έως ένα δίσκο metal!

Η μουσική και το τραγούδι προδίδει αλλά και διαμορφώνει χαρακτήρα. Επηρεάζει, πολλαπλασιάζει και εντείνει συναισθήματα, Μεταδίδει μηνύματα και πιστεύω.

Συμπέρασμα: Δεν πρέπει να ακούμε ανυποψίαστοι... Ό,τι κι αν είναι αυτό που ακούμε.

Και πώς προέκυψαν όλα αυτά; Πώς αλλιώς; Από ένα τραγούδι. Μέσα από ένα CD που είχα ξεχάσει και σήμερα το ξανάπαιξα και μου έφερε ξανά τις ίδιες σκέψεις όπως όταν το πρωτοάκουσα.

Με τη φωνή (φωνάρα) του Νίκου Ξυλούρη τα παρακάτω λίγα, απλά, ξεκάθαρα:

"Αυτόν τον κόσμο τον καλό, τον χιλιομπαλωμένο
βρε ράβε, ξήλωνε δουλειά να μη σου λείπει.

Αυτόν τον κόσμο τον καλό, άλλοι τον είχαν πρώτα.
Γέλα φίλε μου, δεν είναι και για λύπη.

Αυτόν τον κόσμο τον καλό, σε μας τον παραδώσανε.
Τρέχα φίλε μου και μη βαριά τον παίρνεις.

Αυτόν τον κόσμο τον καλό, άλλοι τον καρτεράνε.
Σκέψου φίλε μου την ώρα που θα φεύγεις...."

Επίκαιρο, δε βρίσκετε;...